سالهاست که عمده فیلم های سینمای ما
به معضلات اجتماعی می پردازد
که این نشان دهنده آن است که
سینماگران ما
دغدغه مشکلات مردم را دارند.
اما :
1- آیا سینما قرار است صرفا
نشان دهنده «آنچه که هست» باشد ؟
2- آیا نباید سینما ما را
از «آنچه که هست» به «آنچه که باید باشد»
(البته به دور از توهم زدگی)
راهنمایی کند؟
3- آیا نشان دادن بدی ها بصورت عریان،
باعث از بین رفتن قبح ها نمیشود؟
4- آیا هیچ چیز مثبتی در ایران وجود ندارد؟
5- با دیدن فیلمهای ما در جهان
چه تصویری از ایران در اذهان مردم دنیا نقش می بندد؟
6- آیا سینمای ما
همان حرفی که انقلاب ما در سطح جهان مطرح میکند
را میزند؟
7- هالیوود درجهت تزریق افکار خود فیلم میسازد،
سینمای ما چه؟
8- سینمای ما زیادی درگیر خود
و زندگی شهری تهرانی نشده است؟
بازهم باید یادآوری کرد که
غالب سینماگران ما
نه خیانتکارند ، نه وطن فروش و نه ...
و اتفاقا دردمندانه فیلم میسازند،
فقط باید کمی هوشمندانه تر حرکت کنند
منبع : جنبش مصاف با ابلیس
